Dag 5

Hi allemaal,
Vandaag zijn we om half 8 opgestaan in een mooi drijvend hutje op de River Kwai. Na een heerlijk ontbijt van toast en ei zijn we met de minibus vertrokken naar de Ere Wan Waterfall. Bij aankomstwas het al duidelijk dat het vooral een trekpleister voor touristen is, aangezien het 300 Baht (ongeveer €10,-) kost voor entree per persoon (en dat is in Thailand best veel). Gelukkig zat de prijs bij de tour inbegrepen en kon de chauffeur met de minibus meteen doorrijden. We stapten uit en onze chauffeur legde uit welke kant we op moesten lopen om de watervallen te zien (wat overigens niet over het hoofd te zien is aangezien er ontzettend veel touristen liepen). Al snel waren we op weg en na een klein minuutje kwamen we aan bij de eerste waterval, dat was echt prachtig! We hadden 3 uur om de tocht te maken dus we besloten verder te lopen. Na een volgende 5 minuten van stijle trappen met ontzettend veel treden omhoog kwamen we aan bij de 2e van de 7 watervallen. Deze was iets minder bijzonder dus we liepen alweer verder. Ook de derde liepen we voorbij en tegen de tijd dat we bij de vierde waterval aankwamen besloten we door de hitte toch maar even verkoeling te zoeken in het water. Het water was erg mooi helder en de vissen erin waren goed te zien. Mijn vader deed zijn voet erin en ik hoorde een lachje, de vissen bleken speciale 'knabbelvisjes' te zijn die ze in Bangkok ook gebruiken als massage-onderdeel aangezien ze de dode huidcellen onder je voeten vandaan halen. Het enige verschil was dat de vissen in een massage-salon kleiner zijn dan de vissen in deze rivier, die zo groot zijn als baarsjes. Normaal vind ik die visjes wel leuk aangezien mijn huid er zachter van werd en het kietelde een beetje, maar bij deze rivier wilde ik liever niet zwemmen aangezien je ze echt voelt zuigen en ik hou niet zo van vissen... Bij het aandringen van Jesse ben ik toch maar even het water in gegaan maar ben er al snel weer uit gegaan. En toen zagen we apen in het wild! Aan de overkant van het kleine riviertje zag je een groep van ongeveer 4 apen in de bomen klimmen. Wat zijn die mooi! Ik heb er foto's van maar die staan op mijn camera, en kan ik pas aan het eind van de vakantie overzetten op mijn laptop, net zoals de foto's van de watervallen. Nadat we in anderhalfuur de rest van de tocht hebben gelopen en aankwamen bij de 7e waterval, was hetuitzicht echt prachtig. Door de kalk in het water kreeg het water een soort wit-blauwe gloed en het zag er echt uit alsof het uit een film kwam. Als je naar boven keek zag je prachtige rotsen en hele hoge bomen. Helaas konden we maar kort op deze paradijselijke plekje blijven omdat we anders te weinig tijd hadden om terug te lopen. Eindelijk weer beneden aangekomen kregen we warme lunch en stapten we weer in de minibus, smaen met het stelletje dat ook in onze bus zat. Er was afgesprokem dat wij, na onze watervallentocht, weer teruggebracht zouden worden naar Bangkok, om daar te overnachten. Maar blijkbaar reden we eerst naar de plek waar we gister een waterval hebben bekeken en moesten daar uitstappen en een half uur wachten omdat blijkbaar de chauffeur een andere groep moest ophalen en wegbrengen. Na een halfuur gewacht te hebben in een mooi parkje, konden we eindelijk, samen met het Duitse stelletje, weer de bus in. Dachten we. De chauffeur zei dat we onze baggage uit zijn minibus moesten halen en in een andere minibus moesten doen. Natuurlijk deden wij dit omdat er blijkbaar onderling tussen de chauffeurs afpraken waren gemaakt. Een reisleidster kwam naar ons toe en zei dat wij ook andere mensen in ons busje gingen krijgen die ook naar Bangkok gingen. Niks was minder waar. Na een uurtje gereden te hebben stopte de minibus en kwamen er 8(!) nieuwe mensen bij (in ee minibus waar maar 14 mensen in pasten) oftewel; de bus was bomvol. Onze baggage, 4 koffers en een grote rugzak, stonden voorin goed vastgebonden en op zó'n manier geplaatst dat er nog genoeg beenruimte was voor de mensen die daar zaten. Wij werden met z'n vieren op de achterbank geplaatst waar maar 3 en een halve mens in pasten. We zaten allemaal klem. Moet je voorstellen dat we dat 5 uur lang moesten volhouden... Na 3 uur klem gezeten te hebben stopten we bij een tankstation en hadden we een korte pauze. Tegen de tijd dat we weer de bus in moesten en eindelijk iedereen weer op zijn plek zat kwam een Rus die voorin zat, met zijn vrouw een stoel achter hem, van zijn plek en schreeuwde in het Engels naar ons dat wij weg moesten. Wij snapten niet waarom maar maakten hem blijkbaar alleen maar bozer. Hij beveelde ons dat wij van plek moesten wisselen met hen omdat ze blijkbaar, door onze tassen, te weinig beenruimte hadden. Wij legde hem uit dat het nirt onze schuld was aangzien wij niks met de indeling van de bus te maken hadden maar hij werd er niet bepaald vrolijker op. Papa had geen zin in ruzie en wisselde met de vrouw van de Rus. Zij kwam naast mij zitten en had waarschijnlijk geen idee dat de achterbank vele malen kleiner was dan de stoelen voorin. Dus in principe heeft ze haar goede zitplaats weggegeven aan papa. Papa zei ook nog dat er meer dan genoeg beenruimte voorin was en dat hij blij was daar te kunnen zitten. Boontje komt om zijn loontje zeg ik dan. Na nog eens 2 uur te hebben geren en een half uur in de file te hebben gestaan kwamen we eindelijk aan in ons hotel. Alweer niet een superluxe hotel, maar gewoon basic is ook oke. Papa ligt al te slapen dus ik ga nu ook. Welterusten!
Veel liefs van Eva